ตอนที่ 4 โรงเรียนศาสตร์แห่งเวทย์ยูนิคอรอส (ตอนท้าย) "หากจะให้บอกชื่อรุ่นพี่ทั้งหมด วันนี้ก็คงจะไม่ได้ทำอย่างอื่นกัน ดังนั้นจะขอกล่าว เฉพาะตัวแทนที่มาทำหน้าที่ในที่แห่งนี้
ก่อนก็แล้วกัน ส่วนรุ่นพี่ที่เหลือ เดี๋ยวน้องๆ ก็จะได้พบเจอเอง และได้รู้จักกันถ้วนหน้าอย่างแน่นอน" อัลกอลกล่าวต่อไปอีก
"คนต่อไป เป็นรองประธานของเมจขั้นรอง ฟรานซิส ไอออส เผ่าเอลฟ์" อัลกอลกล่าว
รุ่นพี่ที่ดูเหมือนติงต๊องแต่หล่อเว่อร์ก็เดินออกมาข้างหน้าก้าวหนึ่ง เพื่อเป็นการบอกถึงตัวตนของคนชื่อนี้ ทำเอาเมจขั้นต้นฮือฮา
กันยกใหญ่ เมจขั้นต้นหญิงแทบอยากจะกรี๊ดออกมา แต่ก็ต้องเก็บอาการนิดนึงเดี๋ยวเสียเชิงสตรีหมด
"คนต่อไป เป็นกาแลกซี่ เอ้อ...อธิบายก่อนว่า กาแลกซี่ คือผู้ที่เป็นเมจพี่เลี้ยงที่คอยดูแลห้องพัก ซึ่งภายในหอแห่งนี้มีห้องพัก
ด้วยกันอยู่ 3 โซน ดังนั้นจึงมีกาแลกซี่ 3 คน คนแรก ดาเนอี สกายฟายล์ เผ่ามนุษย์" คนถือกระดานเวทย์เดินออกมาก้าวหนึ่ง
เจ้าแม่โวยวายนี่เองนึกว่าใครซะอีก เมจขั้นต้นคิดในใจไม่กล้าเอ่ย เดี๋ยวโดนเล่นงานเหมือนคนบางคน
"คนที่สอง เซเฟเฟียส ไฮน์เออร์ เผ่าดาร์คเอลฟ์ และเป็นแฝดกับ คนที่สาม ซีฟิอัส ไฮน์เออร์ เผ่าดาร์คเอลฟ์เช่นกัน" 2 คนนี้อยู่ใน
กลุ่มที่มาทีหลังสุด จึงต้องเดินไกลหน่อย เพื่อมายืนข้างๆ ดาเนอีที่ยืนอยู่ข้างๆ ฟรานซิส
"คนต่อไป....." ประธานเมจขั้นรองกล่าวไปเรื่อยจนครบทุกคนที่อยู่ ณ ที่นั้น
"งั้นเรามาเริ่มตรวจรายชื่อของน้องๆ กันเลย เพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลาไปมากกว่านี้" ดาเนอีแจ้ง
มันเพราะใครกันหละ ที่จะตีกันตายเพราะไอ้แว่นอันเดียว เหอะๆ
"ผู้ที่ถูกขานขอให้ออกมาเอาแหวนจาก รองประธานไปด้วย แล้วเมื่อได้ครบกันหมดจะอธิบายให้ฟังว่ามันคืออะไร"
และแล้วดาเนอีก็ขานชื่อน้องทีละคน ในที่สุดก็มาถึงชื่อนี้
"เซอเพน เอสเธอร์ เผ่าเงือก" ดาเนอีประกาศ
"คร๊าบ.....ทางนี้คร๊าบ......" เซอเพนรีบออกไปหา ฟรานซิสที่กำลังยืนถือแหวนอยู่
"อาร์เทมิส เซเรน เผ่าเอลฟ์" ดาเนอีประกาศต่อ
อาร์เทมิสไม่ได้ขานตอบ แต่ยกมือแทน แล้วออกไปเอาแหวนจากฟรานซิส
"หือ...เจ้าเนี่ยน่าตาน่ารักไม่เบานี่ อาร์เทมิส ถ้าเป็นผู้หญิงข้าคงจะจีบไปแล้ว หึหึ" ฟรานซิสกล่าวหลังจากเห็นโฉมหน้า
หนุ่มหวานอย่างอาร์ดิส
"....อึก...." อาร์ดิสชะงักกับคำพูดของฟรานซิสนิดนึงก่อนจะพูดตอกกลับไป
"ข้า...ไม่ชอบไม้ป่าเดียวกันหรอก รุ่นพี่" อาร์ดิสกล่าวแบบยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปาก อย่างเหนือชั้นกว่า
ทำให้คนที่หูผึ่งอยู่ด้านหลังอย่างเฮเรียสที่ตอนแรกทำหน้านิ่งๆ ขรึมๆ กระตุกยิ้มเมื่อได้ยินที่อาร์ดิสตอบ
"ฮ่ะฮ่ะ...ไม่เบานะเราเนี่ย" ฟรานซิสรู้สึกชอบใจอาร์ดิสขึ้นมา ช่างเป็นรุ่นน้องที่เฮี้ยวเงียบๆ จริงๆ ชักสนุกแล้วสิ
"ต่อไป เฮริออส เลียน...." ดาเนอีอึ้ง เอ้ย...นี่มัน ดาเนอีไม่อยากจะเชื่อสายตาตัวเอง จริงเหรอเนี่ย
"อะ...เอ่อ" ทุกคนต่างงง ดาเนอีเป็นอะไร ทำไมไม่ขานชื่อต่อ จนดาเนอีตัดสินใจประกาศใหม่อีกครั้ง
"เฮริออส เลียนเน องค์ชายแห่งมหานครเฮริโอโปรัส องค์ชายเฮริออส เลียนเน ชามส์วัน" เสียงของดาเนอีดังทั่วห้องโถง
ฟังไม่ผิด ไม่มีใครฟังผิด คนที่กำลังจะเดินออกไปนี้คือองค์ชายของเผ่ามนุษย์ เมจขั้นต้น หรือแม้แต่เมจขั้นรองที่อยู่ที่นั่น
ต่างจ้องมองผู้ที่กำลังจะเดินออกไปรับแหวน แม้แต่เซอเพน และอาร์ดิส ที่กำลังอึ้งอยู่ด้วยก็เช่นกัน คนที่เดินทางมาด้วยกันเป็นถึง
องค์ชายแห่งมหานครอย่างมหานครเฮริโอโปรัส ไม่รู้เลย ไม่รู้มาก่อน
สำหรับอาร์ดิสแล้ว รู้สึกเหมือนความจริงนั้นมันค่อยๆ ถาโถมเข้ามาจนไม่ทันตั้งตัว ความสงสัยที่เกิดขึ้นเต็มไปหมด ทำไม...
ทำไมเขาถึงไม่บอก และทำไมเขาถึงต้องปิดบัง หรือเพราะต้องการความปลอดภัยจึงทำเช่นนี้ อาจจะเป็นได้ อาจจะเป็นเช่นนั้น
เมื่อผู้ที่รับแหวนเดินกลับเข้ามายืนที่เดิม ดาเนอีที่ได้ฟังคำของเฮเรียสที่กระซิบเบาๆ ก่อนกลับมาว่า
"ข้าขอให้ท่านทำตัวตามปกติ ให้คิดแค่ว่าข้าเป็นเพียงรุ่นน้องคนหนึ่งเท่านั้น ข้าไม่อยากให้เป็นเรื่องใหญ่โต ท่านทำได้หรือไม่"
เช่นนี้เองทำให้ดาเนอีพยักหน้ารับคำ และขานชื่อต่อไปให้เป็นปกติที่สุด
"ขานชื่อครบทุกคนแล้วนะ ทีนี้จะมาอธิบายเรื่องแหวนที่ทุกคนได้รับไป อยากจะรู้กันหรือยังว่ามันมีไว้เพื่ออะไร..."
ฟรานซิส ถามพวกเมจขั้นต้น เพราะดูหน้าตาน้องๆ แต่ละคน ทำหน้าเหมือนอยากรู้จะแย่แล้ว
"อยากรู้คับ/ค่ะ" เสียงเมจขั้นต้นทุกคนตอบ
"เค งั้นฟังให้ดีนะ แหวนที่น้องได้ไปเนี่ย สังเกตุไหมว่า บางคนก็สีเหมือนกัน บางคนก็สีไม่เหมือนกัน ที่ไม่เหมือนกันมันมีเหตุผลนะ
ไม่ใช่ว่าทำให้สวยๆ ไปงั้นเอง อย่างที่อัลกอลกล่าวไปแล้วก่อนหน้านี้ว่า หอไดอาน่าแห่งนี้มีห้องพักอยู่ 3 โซน"
ฟรานซิสบรรยายยกใหญ่ เพื่อขยายความต่อจากคำที่อัลกอลเคยกล่าว
"โซนที่ว่านี้มีชื่อเรียกคือ โซนแรกจันทราเคลื่อนคล้อย ผู้ที่จะอยู่โซนนี้จะต้องเป็นผู้ที่ได้รับแหวนหินสีเหลืองอ่อนๆ โซนสอง
เมฆาล่องลอย ผู้ที่จะอยู่โซนนี้จะต้องเป็นผู้ที่ได้รับแหวนหินสีขาว และโซนสุดท้ายโซนที่สามสุริยาส่องหล้า ผู้ที่จะอยู่โซนนี้จะต้องเป็นผู้ที่
ได้รับแหวนหินสีแดง ต่อจากนั้นให้น้องๆ ดูที่แหวนนะ แต่ละวงจะมีเลขกำกับอยู่ นั่นคือเลขห้องพักของน้อง อ้อ....แล้วก็ไม่ต้องกลัวว่าจะเหงา
เพราะห้อง 1 ห้อง จะนอนกัน 2 คน ซึ่งคนที่ได้เลขเดียวกันก็จะนอนห้องเดียวกัน ส่วนเรื่องย้ายห้องนอนกันเองนั้น พวกพี่ไม่อนุญาตให้ย้าย
ห้องเด็ดขาด อย่าคิดว่าจะแลกแหวนกันได้ลับหลังพี่...หึหึ เพราะว่า แหวนแต่ละวงจะบันทึกนามแต่ละคนเอาไว้ รวมถึงมันจะทำการบันทึก
รูปลักษณ์ของผู้เป็นเจ้าของไว้เมื่อใส่เข้าไปแล้วครั้งหนึ่ง ผู้หญิงก็ไม่ต้องกลัวว่าจะต้องนอนกับผู้ชาย ทางเราได้แยกให้แล้ว ด้วยเหตุนี้
แหวนเนี่ยแหละจึงเป็นกุญแจสำหรับเข้าห้องพัก อย่าทำหายเชียวหละ"
แล้วนี่โดนนอนห้องเดียวกับใครเนี่ย ซวยแล้ว....อาร์ดิสคิดในใจ
"เฮ้ยๆ อาร์ดิส เฮเรียส เอ้ย...องค์ชายเฮเรียส พวกเจ้าได้โซนไหน เอ้ย...ท่านได้โซนไหน ห้องเบอร์ไร ข้าได้โซนเมฆาล่องลอย
ห้องก็.....DC75" เซอเพนรีบถามทันควัน แถมตะกุกตะกักเวลาจะพูดชื่อเฮเรียสเสียอีก วู้จะพูดยังไงดีฟะกับคนเป็นเจ้าชายเนี่ย
"...." อาร์ดิสไม่ตอบ เพราะมัวแต่กำลังครุ่นคิดว่าจะทำยังไงดี
"...ไม่ต้องทำอะไรให้มันยุ่งยากหรอก พูดกันเหมือนเดิมนั่นหละดีแล้ว ข้าโซนจันทราเคลื่อนคล้อย ห้อง....DM77 แล้ว...เจ้าหละอาร์ดิส"
เฮเรียสเอ่ยถามอาร์ดิส แต่ก็ดูเหมือนว่าเขาจะกลัวว่าอาร์ดิสนั้นจะรู้สึกแย่ที่เขาปิดบังเรื่องที่เป็นองค์ชาย อาร์ดิสอาจจะ
เกลียดเขาไปเลยก็ได้ เฮเรียสรู้สึกว่าตัวเองไม่อยากเสียเพื่อนที่อุตส่าห์ร่วมทางกันมาได้ขนาดนี้
"หะ...หา ข้าได้โซนจันทราเหมือนกัน ส่วนห้องเอ่อ...ข้ายังไม่ได้ดูเลขเลย...อืม...ห้องของข้า.....DM..."
อาร์ดิสเงียบไป พร้อมกับคิดในใจว่า โอย...งานงอกแล้ว ทำไมถึงได้ซวยอย่างนี้
"อะไร...ห้องอะไร...ไหน" เฮเรียสดึงแหวนจากมืออาร์ดิสมาดู
"หือ.......ฮ่ะ ฮ่ะ ฮ่ะ...."
เฮเรียสหัวร่อออกมา ทำเอาเซอเพนเหวอ ส่วนอาร์ดิสก็ก้มหน้ากัดริมฝีปากอย่างเจ็บใจเป็นที่สุด จะอะไรเสียอีก ก็อาร์ดิสหนะ
ดันได้อยู่ห้องเดียวกับเฮเรียส องค์ชายกอลิล่าตัวแสบหนะซี้ แล้วจะทำยังไงหละทีนี้อาร์ดิส......
---------------------------จบตอนที่ 4 (ตอนท้าย)---------------------------
อาร์ดิสจะต้องอยู่ร่วมห้องกับชายหนุ่ม เธอเอ้ยเขาจะทำเช่นไร ความลับมีโอกาสจะแตกได้ทุกเมื่อ
เธอจะปิดบังต่อไปได้นานแค่ไหน โปรดติดตามอ่านต่อได้ใน ตอนที่ 5
ติ ชม กันได้น้า
ขอบคุณสำหรับผู้ที่ติดตามอ่านค่ะ
---------------------------จากใจผู้เขียน--------------------------- 
