อันชายซื่อเช่นนี้พี่ควรแล้ว
พี่ชวดชมดวงแก้วยอดยี่หว่า
ด้วยตัวพี่โง่เขลาเบาปัญญา
เป็นกระต่ายหมายจันทราอันอยู่ไกล
ทั้งต่ำต้อยด้วยเหลือซึ่งสูงศักดิ์
ยังปองรักจันทราสว่างไสว
ทะยานคิดวิมานฝันวิไล
จะเจียมตัวเจียมใจก็ไม่มี
ดีและชั่วตัวเองรู้อยู่เต็มอก
หน่ายตระหนกลืมหลงที่บ่งชี้
เสพสวาทเพราะว่าเธออารี
อิ่มไมตรีด้วยฝันอันเลือนรอง
ปล่อยใจตัวลืมตนสุดจะหยั่ง
เชื่อรักฝั่งบริสุทธิ์ผุดผ่อง
อนาทใจมี่มอบให้ครอบครอง
แต่เธอมีคู่ปองอนิจจา
เพราะพี่เขลาจึงพ่ายแก่ชายอื่น
ทนกล้ำกลืนตัดขาดปราถนา
เขาสมหวังตัวพี่หมองหนองน้ำตา
เริงธาราเลยถลำช้ำกมล
