คิดถึงใครบางคนบ่นไปบ่นมาออกมาเป็นกลอนสะงั้น********************************
โทรหาแต่ละครั้งฉันรับว่า
ไม่ตรงตามปราถนาสักหน่อยนึง
ด้วยความกลัวมัวหวั่นตัวฉันจึง
บอกว่าคิดถึงทุกครั้งไป
คิดถึงมากอยากจะอยู่เคียงคู่ชิด
แต่จนจิตด้วยลำเค็ญเป็นไม่ได้
เพื่อชีวิตที่คิดสร้างจำต้องไกล
ถึงคิดถึงเท่าไรก็จำทน
พอโทรหากันได้ฉันยังชื่น
ชะโลมลื่นหล่อจิตล้ำไม่พร่ำบ่น
บางถ้อยคำเยือกเย็นเป็นดั่งมนต์
พาให้ยลทางชีวิตอันเลือนรอง
การติดต่อพอให้รู้เรื่องความรัก
ฉันสู้พักความตั้งใจไม่บกพร่อง
รอเวลาที่คอยหวังดั่งใจปอง
จึงจะลองเผยความในให้เธอฟัง 
