ตอนที่ 3 จุดเริ่มต้นของการผจญภัย (ตอนท้าย) เฮเรียสครุ่นคิดในใจ ว่าทำไมถึงยอมให้อาร์ดิสกลั่นแกล้ง ในเมื่อตนก็ไม่เคยยอมให้ใครมาทำกิริยาดูหมิ่นเยี่ยงนี้มาก่อน
และไม่เคยมีใครกล้าทำ หรือพูดคุยสนิทสนมแบบนี้กับเขามาก่อน นอกจากคนในครอบครัวเท่านั้น
"หรือว่า...เราอยู่กับอาร์ดิสมา 2 วัน มันทำให้เราเคยชินไปเองโดยไม่รู้ตัว...มันคงจะทำให้ชินหละมั้ง" เฮเรียสพูดเบาๆ
กับตัวเอง
"ข้าซื้อของที่ข้าต้องการหมดแล้ว ของเจ้าหนะครบหรือยัง จะได้ออกเดินทางกันต่อเสียที" อาร์ดิสถามเฮเรียสที่เดินตามมาติดๆ
"...อืม...รีบออกเดินทางกันต่อได้เลย พร้อมไหมเมเทโอ" เฮเรียสหันไปถามเมเทโอ ที่เขากำลังจูงอยู่
เมเทโอพยักเพยิกหน้าเหมือนจะตอบโอเค(เมเทโอมันม้าเมพ ม้าแสนรู้ ฟังภาษาคนเข้าใจ) เฮเรียสจึงขึ้นขี่เมเทโอทันทีทันควัน
และอาร์ดิสก็กำลังจะทำท่าขึ้นหลังเมเทโอเช่นกัน แต่เฮเรียสกล่าวว่า
"เจ้าหนะ...มานั่งหน้า ข้าจะนั่งหลังเอง"
สิ่งที่เฮเรียสพูดทำให้ อาร์ดิสงุนงง ทำไม ก่อนหน้านี้ก็นั่งมาได้ไม่เห็นมีปัญหาอะไรเลย
"ทำไมหละ...ทำไมข้าต้องนั่งหน้า" อาร์ดิสต้องการให้เฮเรียสไขข้อข้องใจ
"เพราะว่า...เจ้าหนะ มันตัวเล็ก แถมยังตัวบาง ข้ากลัวว่าเจ้าจะตกหลังมาหนะสิ เข้าใจหรือยัง เข้าใจแล้วก็มานั่งข้างหน้าข้า"
เฮเรียสกล่าวไขข้อข้องใจซะ เล่นเอาอาร์ดิสพูดอะไรไม่ออก เพราะเมื่อเทียบกับคนพูดแล้ว เขาตัวเล็กกว่าจริงๆ หนะแหละ
"ขอโทษก็แล้วกันที่ข้ามันตัวเล็ก ตัวบาง ใครจะไปเหมือนเจ้า เจ้ามันเสากระโดงเรือ" ขอแก้เผ็ดหน่อยเถอะ อาร์ดิสคิดอย่างนั้น
คราวนี้เป็นเฮเรียสที่พูดอะไรไม่ออกเหมือนกัน ทำไงได้ ก็คนมันสูงยาวเข่าดี ผิดอีกเนอะ
หลังจากที่อาร์ดิสขึ้นหลังเมเทโอ โดยมีเฮเรียสอยู่ด้านหลัง ยิ่งเห็นความแตกต่างได้ชัดเจน เฮเรียสยื้นมือมาจับบังเหียน ทำให้
มือทั้งสองข้างของเค้า ครอบคลุมอาร์ดิสไว้ตรงกลาง อาร์ดิสตัวเล็กจริงๆ หนะแหละ
"เจ้าเนี่ยตัวเล็กจริงๆ หนะแหละ ข้าจะไม่แปลกใจเลย ถ้าเจ้าเป็นสตรี" เฮเรียสพูดออกมาเช่นนั้น
ทำให้ฝ่ายอาร์ดิส หัวใจเต้นรุนแรง หวาดหวั่นกลัวความลับที่ตนเองเป็นสตรีเพศ นั้นจะแตกในสักวัน ดังนั้นจะต้องไม่ประมาท
อยู่เสมอ จะต้องรอบคอบกว่าเดิม และจะต้องระมัดระวังตัว ท่าทางการแสดงออกทุกอย่าง โดยเฉพาะกะนายเฮเรียสคนนี้
ในที่สุด ก็เดินทางเกือบจะเข้าเขตของเมืองหลวงแล้ว พบเห็นผู้คนมากหน้าหลายตา ที่สำคัญมีหลายเผ่าพันธ์ที่มายั่งที่แห่งนี้
แน่นอน...เพราะมูนพาราไดซ์แห่งนี้ คือจุดศูนย์รวมของทุกเผ่าพันธ์ นอกเสียจากเผ่ามาร ชาวธาทารัส ไม่เคยมาเหยียบที่นี่ แม้ว่า
ในอดีตจะมีเพียงเผ่ามารผู้เดียวที่ได้เข้ามาเหยียบที่แห่งนี้ ผู้ที่ถูกชาวเฟียราเพลล่าสาปแช่ง โคลว์ ดาร์คชาโดว์
กุ่บ กั่บ กุ่บ กั่บ ......เสียงฝีเท้าของม้าดังในช่วงเส้นทางเข้าเมืองหลวง
แซ่ก แซ่ก ฟุบ!!
"ฮะ...เฮ้ย!......" เสียงทุ้มของคนที่กำลังคุมบังเหียนม้าอุทานออกมาด้วยความตกใจ
ในเมื่อมีร่างของคนผู้หนึ่ง โผล่ออกมากระทันหัน แบบคนอยากถูกม้าเหยียบตายอย่างไรอย่างนั้น
"....เฮ้ย!!......." คราวนี้เป็นเสียงของคนที่ดันโผล่มาขวางทาง สีหน้าผวาสุดฤทธิ์
พะ....พรืด....พรืด.... เสียงเบรคของเมเทโอ ที่โดนกระฉากบังเหียนให้หยุด แม้แต่ตัวเมเทโอเองก็เบรคเองอัตโนมัติของมันด้วย
"....ฟู่.........นึกว่าจะต้องกระเด็นออกนอกโลกเสียแล้ว"
ชายหนุ่มแปลกหน้าที่เพิ่งรอดจากการถูกชน หรือเหยียบ พูดออกมาด้วยความโล่งอกอย่างหวุดหวิด เฉียดฉิวไปนิดเดียว เมื่ออยู่
ห่างกับจมูกเมเทโอแค่ 1 เมตร เรียกได้ว่าเมเทโอหายใจลดหัวได้เลยก็ว่าได้
ส่วนคนที่อยู่บนม้านั้น ไม่มีเสียงตอบรับแต่อย่างใด เหมือนคนเป็นใบ้ไปซะดื้อๆ
"โย้!...เพื่อนเกลอ...ขอบใจที่เบรคทันนะ ไม่งั้นข้าคงต้องจบชีวิตตั้งแต่วัยหนุ่มๆ ทั้งๆ ที่ข้ายังไม่เผยโฉมความหล่อเหลาของข้า
ให้สาวๆ ได้หลงไหลเลยแม้สักคน" คนที่ยืนอยู่หน้าม้า กล่าวพร้อมรอยยิ้ม วิ้ง วิ้ง ประดับบนใบหน้า
ยังมีหน้ามาโย้อีก รอดมาได้ก็บุญแล้วไอ้เจ้าบ้านี่ แล้วยังมาพร่ำพรรณนาอะไรอีกนะ มีสำนึกบ้างไหมเนี่ย จะข้ามถนนก็ต้องใช้
สะพานลอยข้าม ไม่มีสะพานลอยก็ใช้ทางม้าลายเซ้....(สะพานหนะพอมี แต่ทางม้าลายนี่...ไม่รู้แหะ)
"เจ้า....เจ้าเนี่ย..."
"อยากเป็นศพมากเหรอไงหา....เล่นกระโดดมาขวางทางม้าแบบนี้ ข้าหละเชื่อเลย เดินทางครั้งนี้เจอแต่พวกแปลกๆ ทั้งนั้น
คนหนึ่งก็เหมือนหมีแพนด้า อีกคนก็เหมือนลิงทะโมน"
เฮเรียสพูดพร้อมกับยกมือขึ้นมากุมขมับ เขาเกือบได้สังหารชีวิตไปหนึ่งชีวิตเสียแล้วถ้าเกิดเบรคเมเทโอไม่อยู่ขึ้นมา
มะ....หมีแพนด้า อีกแล้ว เอาอีกแล้ว พาลมาหาเรื่องข้าอีกแล้ว อาร์ดิสคิดภายในใจ สีหน้าบ่งบอกว่าไม่พอใจกับคำพูดของ
เฮเรียสอยู่ไม่น้อย
"ไหงเอาข้าไปเกี่ยวด้วยเล่า และที่สำคัญนะ เจ้าต้องเข้าใจว่า เผ่าเงือกหนะ เขาไม่ค่อยใช้ขาเดินสักเท่าไหร่นักหรอก พวกเขา
ถนัดว่ายน้ำเสียมากกว่า และอีกอย่างหนึ่ง เขาไม่คุ้นเคยกับการเดินทางในเส้นทางแบบนี้ เจ้าไม่เคยเรียนรูปลักษณ์ของแต่ละเผ่าพันธ์
เหรอไง...ส่วนเจ้า เจ้าคนเผ่าเงือก ทีหน้าทีหลังก็เดินระวังหน่อยแล้วกัน"
หลังจากเงียบมานาน อาร์ดิสก็พูดเป็นชุดๆ แบบน่าจะเรียกว่าลืมหายใจกันไปเลย ก่อนจะยกแขนเฮเรียสข้างหนึ่ง เพื่อจะลงจาก
หลังม้า เตรียมตัวเพื่อเดินลอดประตูเมือง
"โอ๊ะ...รู้ด้วยเหรอว่าข้าเป็นเผ่าเงือก เจ้านี่ไม่ธรรมดาเลยนะเนี่ย พวกเจ้ามาจากไหนกัน แล้วเจ้า....เจ้าสองคนเป็นเผ่าไหน
กันหนะ...." คนแปลกหน้าพูด เมื่อมองดูคนทั้ง 2 ที่กำลังลงจากหลังม้า
โอ้ย....ให้ตายเหอะเจ้าพวกนี้ เวลาเรียนพวกมันทำอะไรกันอยู่เนี่ย แอบงีบในห้องเรียนหรือยังไงหา....หรือไม่มีบทเรียน
รูปลักษณ์เผ่าพันธ์ในโรงเรียนที่พวกนี้เรียนกันเนี่ย
ตอนนี้อาร์ดิสรู้สึกอยากจะกุมขมับเฉกเช่นเฮเรียสในตอนแรกซะแล้ว ปวดแก่นกระโหลกกับเจ้าพวกนี้เสียจริง
"ข้า มาจากมหานครเฮริโอโปรัส และข้าเป็นเผ่ามนุษย์ ส่วนเจ้านี่.....เป็นเผ่าหมีแพนด้า มาจากป่าไผ่"
เฮเรียสพูดแนะนำตัวก่อนจะแซวคนข้างหน้าที่ลงจากหลังม้ามาก่อนตนเอง ทำให้คนที่ถูกกล่าวหาหันควับไปมองค้อน
กับคำพูดที่ไม่ถูกหูเอาเสียเลย ใครกันที่เป็นหมีแพนด้า หนอยแน่.... แต่เฮเรียสทำเป็นเมินไปทางอื่นเหมือนตนไม่ได้กล่าวอะไรผิด
หรือกล่าวอะไรพาดพิงผู้ใด ในใจเฮเรียสนั้นหัวร่อดังๆ อย่างสะใจที่ได้แกล้งคนตรงหน้า
"หา....เผ่าหมีแพนด้า มันอยู่ไหนอ่ะ ข้าไม่เคยรู้มาก่อนเลยนะเนี่ยว่ามีเผ่านี้ด้วย ฮ่ะฮ่ะฮ่ะ แปลกดี...แหะ"
เผ่าเงือกพูดอย่างแปลกใจ แต่เมื่อได้เห็นสายตาขุ่นเคือง ที่เหมือนอยากจะเข้ามาบีบคอ แล้วเขย่าๆ มันเสียให้รู้แล้วรู้รอด
ของอาร์ดิสก็เสียงแผ่วเบาลงอย่างกับว่า ไม่พูดต่อดีกว่าแหะ เสียววูบๆ ชอบกล บรรยากาศมาคุยังไงก็ไม่รู้
"ข้า...ไม่ใช่เผ่าหมีแพนด้า" อาร์ดิสกล่าว พร้อมมองจิกไปทางเฮเรียส
"ข้า ไม่ได้มาจากมหานครอื่น ข้าเป็นคนของ มหานครเฟียราเพลล่าแห่งนี้ และข้าขอย้ำอีกครั้งว่าข้าไม่ใช่เผ่าหมีแพนด้า
แต่ข้าเป็นเผ่าเอลฟ์ หวังว่าเจ้าคงฟังภาษาคนเข้าใจ ไม่เหมือน....มนุษย์บางคนแถวๆ นี้ ที่พูดภาษาคนไม่รู้เรื่อง สำหรับเขาคงต้อง
ใช้ภาษาหมัด"
อาร์ดิสพูดพรางยกมือขวาที่กำลังกำแน่นอยู่ หมุนข้อมือไปมาเหมือนจะเตือนว่า ขืนยังไม่เลิกพูดว่าเขาเป็นหมีแพนด้าอีก
ได้มีหมัดลอยไปประทับเข้าที่หน้าข้างใดข้างหนึ่งแน่ แล้วเหลียวไปมองเฮเรียส
เฮเรียส ขยับยิ้มที่มุมปาก ในท่ายืนกอดอกมาดเท่ซะ เหมือนกับว่า กลัวซะที่ไหนกันหละ ไอ้หมัดเล็กๆ แค่นั้น จะสักเท่าไหร่
กันเชียว ไม่ครณามือเขาหรอก เขาก็ฝีมือใช่ย่อยเหมือนกัน ทำไมจะต้องเกรงด้วย
แต่แล้ว เหมือนอาร์ดิสเห็นอะไรส่องแสงบางอย่างบนพื้น เขาจึงเดินเข้าไปเก็บ ที่แท้มันคือบัตรที่มีกรอบแก้วบางๆ เหมือนที่
เธอได้มาจากจดหมายฉบับนั้นที่เธอได้รับจาก เบเรนิซส์ จอมเวทย์อัคคี หรือจอมเวทย์แห่งไฟ ที่ส่งมาถึงเธอ
"อ้าว....นั่นมัน...." เผ่าเงือกมองสิ่งที่อาร์ดิสถือแล้วก็อุทานออกมา ก่อนจะสำรวจกระเป๋าตัวเอง
"นั่น...นั่นของข้าเอง...คงจะตกเมื่อตะกี้...ขอคืนนะ มันเป็นของสำคัญที่ข้าจะทำหาย หรือให้ใครไม่ได้"
เมื่อเผ่าเงือกพูดจบก็ อาร์ดิสก็ส่งคืนให้เขา
"จากสิ่งๆ นั้นที่เจ้าพกมันมาด้วย เจ้า...ก็คงจะมาที่มูนพาราไดซ์นี้ เพื่อเข้าเรียนที่ โรงเรียนศาสตร์แห่งเวทย์ ยูนิคอรอส สินะ"
อาร์ดิสพูดก่อนจะค่อยๆ เดินไปทางประตูเมือง
"หา...ระ...หรือว่า เจ้าก็เช่นกันเหรอ เจ้าก็ด้วยเหรอ"
เผ่าเงือกมองอาร์ดิสที่เดินผ่านหน้าตนไปทางประตูเมือง ก่อนจะหันไปทางเฮเรียสซึ่งกำลังจูงเมเทโอ มาทางเขา
"ก็...ประมาณนั้นแหละ" เฮเรียสกล่าวสั้นๆ แล้วเดินไปทางเดียวกับอาร์ดิส
"อะ...อ้าว เดี๋ยว เดี๋ยว...รอข้าด้วย พวกเจ้า ข้ายังไม่ทันแนะนำตัวเลย ข้ามีนามว่า เซอเพน เอสเธอร์ เฮ้....พวกเจ้า ไม่รอ
กันเลย แล้วพวกเจ้าชื่ออะไร เฮ้....มาผูกมิตรกันหน่อยเด้......"
---------------------------จบตอนที่ 3 จุดเริ่มต้นของการผจญภัย---------------------------
ติ ชม กันได้ นะคะ จะได้นำไปปรับปรุงให้ดึยิ่งๆ ขึ้นไปค่ะ
ขอบคุณสำหรับผู้ที่ติดตามมาจนถึงตอนนี้ ตอนต่อไปรอพรุ่งนี้ละกันค่ะ อิอิ จะมาลงให้น้า
---------------------------จากใจ ผู้เขียน---------------------------
